MISZMASZ TWOJA GAZETA

PORTAL DLA DŁUŻNIKÓW, WIERZYCIELI, KOMORNIKÓW, SĘDZIÓW I PRAWNIKÓW
Dziś jest:  czwartek 28 marca 2024r.

PRZEGLĄD PRASY

  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar

justice 2060093 340Prokurator Generalny skierował do Sądu Najwyższego skargę nadzwyczajną od nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Warszawie, wydanego w postępowaniu nakazowym z weksla w sprawie z powództwa zagranicznego banku

 

17 lipca 2017 roku bank wniósł do Sądu Okręgowego w Warszawie pozew przeciwko swojej klientce, która nie spłacała kredytu zaciągniętego we frankach szwajcarskich z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Na podstawie weksla bank zażądał spłaty kwoty ponad 182 tys. CHF. Nakazem zapłaty z 10 sierpnia 2017 roku sąd uwzględniając powództwo banku, zobowiązał pozwaną do zapłaty określonej w pozwie kwoty oraz zwrotu prawie 16 tysięcy złotych tytułem kosztów procesu.

 

Pozwana zaskarżyła orzeczenie, jednak sąd jej zarzutów nie uwzględnił, bowiem pozwana nie uzupełniła braków formalnych i nie uiściła opłat sądowych, które w tym przypadku przekroczyły 26 tys. złotych. Na negatywne dla siebie orzeczenie wniosła zażalenie, ale i ono zostało oddalone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.

 

Tym samym nakaz zapłaty stał się prawomocny, a mocą postanowienia z 29 kwietnia 2020 roku Sądu Okręgowego w Warszawie uzyskał klauzulę wykonalności.

 

O skierowanie w niniejszej sprawie skargi nadzwyczajnej do Prokuratora Generalnego zwrócił się pełnomocnik kobiety. Przeprowadzona w Prokuraturze Krajowej analiza wykazała, że wniosek ten był zasadny.

 

W skardze nadzwyczajnej Prokurator Generalny zarzucił, że orzeczenie sądu z 10 sierpnia 2017 roku wydane zostało z naruszeniem praw konsumenckich kredytobiorczyni, gwarantowanych jej m.in. przez Konstytucję RP, a także przepisy wspólnotowe.

 

W skardze podniesiono, że sąd orzekający działając w ramach postępowania nakazowego w ogóle nie zbadał ważności i uczciwego charakteru postanowień umowy oraz sposobu wyliczenia żądanej kwoty, do czego był zobligowany z uwagi na dochodzenie roszczeń wywodzonych z umowy zawartej z konsumentem. Wydając więc nakaz zapłaty bez uwzględnienia konsumenckiego charakteru zobowiązania w istotny sposób uniemożliwił pozwanej ochronę jej praw i ostatecznie doprowadził do egzekucji kwoty – w tym z nieruchomości, która nie odpowiadała rzeczywistemu zobowiązaniu.

 

W ten sposób, jak zauważył skarżący, Sąd Okręgowy w Warszawie pozbawiając pozwanej, należnej jej jako konsumentowi ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi, wynikającej z art.76 Konstytucji RP, orzekając w trybie nakazowym naruszył również prawo do sprawiedliwego procesu i de facto wsparł działania przedsiębiorcy, nakierowane na wykorzystanie słabszej pozycji konsumenta. Tym samym uniemożliwił pozwanej choćby przedstawienie dowodów, które podważyłyby wysokość roszczenia.

 

Zaznaczyć przy tym należy, że klauzule zawarte w umowie dotyczącej przedmiotowej sprawy, znajdują się na mapie klauzul niedozwolonych w umowach kredytów walutowych, opracowanej przez Rzecznika Finansowego. Zapisy umowy kredytowej były również sprzeczne z przepisem art. 69 ust. 1 i 2 Prawa bankowego w zakresie wyznaczania kursu walutowego.

 

W skardze podkreślono, że zgodnie z prawodawstwem unijnym konieczność zapewnienia skutecznej ochrony konsumentom oznacza, iż niezależnie od zainicjowania przed sądem postępowania nakazowego na podstawie weksla, sąd z urzędu zobowiązany jest każdorazowo weryfikować, czy weksel stanowił zabezpieczenie umowy konsumenckiej. Wyklucza to postępowanie nakazowe na zasadzie automatyzmu, bez badania treści umowy.

 

Podejście takie wynika z unormowań Dyrektywy 93/13/EWG i wypracowanego na jej podstawie orzecznictwa TSUE.

 

Akceptacja praktyki orzeczniczej polegającej na wydaniu nakazu zapłaty przeciwko konsumentom bez kontroli zapisów umowy, prowadziłaby do powstania mechanizmu obejścia Dyrektywy 93/13/EWG i stanowiłaby strukturalne zagrożenie dla zbiorowych interesów konsumentów.

 

Obok zarzutów naruszenia Konstytucji RP oraz prawa unijnego Prokurator Generalny wskazał, że sąd orzekający rażąco naruszył przepisy kodeksu cywilnego oraz kodeksu postępowania cywilnego.

Podkreślono, że brak skierowania w tych okolicznościach sprawy do postępowania zwykłego narusza równowagę kontraktową stron i aprobuje rażące naruszenie interesów konsumenta, polegające na wprowadzeniu daleko idącej dysproporcji praw i obowiązków na jego niekorzyść.

 

To przemawia za uznaniem umowy kredytu jako niezgodnej z zasadami współżycia społecznego i potrzebą wyeliminowania jej z obiegu prawnego.

 

 

 

LS

Prokuratura Krajowa

foto: Pixabay

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

miszmasz-menu-module

NA SKRÓTY