Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) uznał, że konsument nie musi składać przed sądem sformalizowanego oświadczenia o skutkach nieważności umowy kredytowej, a także ma prawo do zwrotu pełnej wartości roszczeń, bez pomniejszenia jej o równowartość odsetek

Trybunał orzekł, że artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować prokonsumencko.

Oznacza to, że w przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytu hipotecznego ze względu na to, iż umowa ta zawiera nieuczciwy warunek, bez którego nie może ona dalej obowiązywać:

niedozwolonym jest, uzależnianie możliwości dochodzenia roszczenia od złożenia przez tego konsumenta przed sądem sformalizowanego oświadczenia,

niedozwolonym jest, aby rekompensata żądana przez danego konsumenta z tytułu zwrotu kwot, które zapłacił on w wykonaniu nieważnej umowy, została pomniejszona o równowartość odsetek, które bank otrzymałaby, gdyby umowa ta pozostała w mocy.

Wyrok ten ma istotne znaczenie dla wszystkich konsumentów-kredytobiorców, którzy zawarli umowę kredytu denominowanego lub indeksowanego do kursu waluty obcej, zawierającą nieuczciwe warunki, które nie były indywidualnie negocjowane.

Rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości może mieć istotny wpływ także na inne umowy zawierane z konsumentami, w których przedsiębiorca sformułował nieuczciwe warunki, które nie były indywidualnie negocjowane.

Pytania prejudycjalne skierowane w niniejszej sprawie dotyczą bowiem roszczeń restytucyjnych konsumenta i przedsiębiorcy – o zwrot świadczeń wykonanych na podstawie nieważnej umowy – a w tym kwestii wymagalności i przedawnienia tych roszczeń czy odsetek za opóźnienie.

MS

Rzecznik Finansowy

foto: Pixabay