INTERWENCJA

Getin Noble Bank SA sprzedał 27 kwietnia 2015r. wierzytelność czytelniczki, zabezpieczoną umową przewłaszczenia pojazdu. Nabywcą był Universe 3 NSFIZ z siedzibą w Bielsku-Białej

Nabywca wniósł sprawę do sądu o zapłatę ponad 40.000 zł. W sądzie jednak poległ, sąd powództwo oddalił. Pozostała jednak kwestia nieużytkowanego pojazdu.

Czytelniczka wezwała więc bank (dwukrotnie), aby auto przepisał na nią - by mogła je zezłomować lub odebrał pojazd.

W wydziale komunikacji bank widnieje wciąż jako właściciel pojazdu, dlatego czytelniczka wzywała bank.

W końcu bank poinformował, że właścicielem pojazdu jest nabywca wierzytelności, a nie bank i nie może ani przepisać, ani odebrać pojazdu.

Powstają w takiej sytuacji zasadne pytania:

- Czy umowa cesji sama w sobie przenosi własność przewłaszczonego pojazdu? Czy może potrzebna jest jeszcze odrębna umowa w sprawie pojazdu?

Czy takie przeniesienie własności jest opodatkowane?

- Czy w umowach cesji zawieranych przez Getin Noble Bank jest zastrzeżenie, że nabywca wierzytelności (ze wszelkimi prawami związanymi z wierzytelnością) musi przerejestrować pojazd na siebie w określonym czasie?

- Dlaczego pomimo upływu wielu lat, bank wciąż figuruje jako właściciel pojazdu w wydziale komunikacji? Dlaczego toleruje taką sytuację w momencie, gdy wie, że nabywca (Universe) nie dokonał w wydziale komunikacji stosowanej zmiany właściciela?

- Kto w świetle prawa (na podstawie jakich przepisów) jest właścicielem pojazdu?

- Dlaczego nabywca wierzytelności nie rejestruje pojazdu na siebie, skoro jest ich właścicielem? Czy tak postępując, narusza prawo? Jeśli tak, to jakie przepisy prawa?

Czytelniczka chce, by redakcja znalazła odpowiedzi na te pytania.

Aktualizacja: 4 lutego

Wyjaśnienia przesłane przez Artura Neweckiego, rzecznika prasowego Getin Noble Bank:

Co do zasady sama umowa cesji wierzytelności nie przenosi własności zabezpieczenia spłaty tej wierzytelności na cesjonariusza. Dla osiągniecia tego celu niezbędne jest odrębne porozumienie dotyczące przewłaszczenia pomiędzy cedentem a cesjonariuszem.

Standardowo w tego typu umowach nabywca wierzytelności jest zobowiązany do uregulowania wszelkich kwestii podatkowych wynikających również z przejmowanego zabezpieczenia. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa nabywca obowiązany jest do ponoszenia wszelkich ciężarów związanych z zabezpieczeniem (np. prawem własności pojazdu, w szczególności ponoszenia opłat związanych z ubezpieczeniem pojazdu OC oraz podatkiem od środków transportu).

W przypadku skutecznego przeniesienia prawa własności przedmiotu zabezpieczenia zbywca nie ma możliwości samodzielnej kontroli poczynań nabywcy względem przejętego zabezpieczenia. Nie ponosi on również odpowiedzialności za ewentualne zaniechania nabywcy w realizacji obowiązków właścicielskich.

Universe 3 NSFIZ nie jest powiązany osobowo, ani kapitałowo z Getin Noble Bankiem.

Dodatkowe pytania do rzecznika prasowego:

- Czy do wskazanej umowy cesji z 27 kwietnia 2015r. było zawierane "odrębne porozumienie dotyczące przewłaszczenia pomiędzy cedentem a cesjonariuszem"?

- Czy zawiadamiając o sprzedaży wierzytelności zabezpieczonych umową przewłaszczenia, bank nie powinien informować także stron, iż w ramach cesji zwarł porozumienie dotyczące przewłaszczenia pomiędzy cedentem a cesjonariuszem? I tym samym, że własność przewłaszczonego pojazdu przeszła na nabywcę wierzytelności?

Aktualizacja: 5 lutego

Wyjaśnienia przesłane przez Wydział Prasowy Biura Komunikacji i Promocji Ministerstwa Finansów:

Problem wynikający z sytuacji opisanej w artykule dotyczy prawa własności pojazdu. Nie ma charakteru podatkowego. Poniższa analiza podatkowa nie doprowadzi do rozwiązania zagadnień cywilnoprawnych przedstawionych w artykule.

Skrótowy i ogólny opis stanu faktycznego uniemożliwia szczegółową analizę i zajęcie jednoznacznego stanowiska z punktu widzenia prawa podatkowego. Ocena skutków podatkowych obrotu wierzytelnościami zależy w szczególności od treści umowy łączącej strony, która pozostaje nieznana. Przedstawiona analiza prawnopodatkowa ma charakter ogólny, wskazujący wielowątkowość zagadnienia.

Przelew wierzytelności może spowodować powstanie obowiązku podatkowego w jednej z dwóch danin: w podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC) albo w podatku od towarów i usług (VAT).

Dla ustalenia rzeczywistego obciążenia transakcji PCC, rozstrzygające znaczenie mają przepisy ustawy o VAT, stanowiące, że jeśli czynność podlega opodatkowaniu VAT lub jest od niego zwolniona, to – co do zasady – nie podlega opodatkowaniu PCC (art. 2 pkt 4 ustawy o PCC).

I. VAT

W zależności od treści umów łączących strony, faktycznych czynności wykonywanych przez strony i towarzyszących im okoliczności, cesja wierzytelności może być traktowana jako czynność pozostająca poza VAT, czynność zwolniona od VAT albo czynność opodatkowana VAT.

W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej czynność taka nie podlega u zbywcy (cedenta) opodatkowaniu VAT ani jako odpłatna dostawa towarów, ani jako odpłatne świadczenie usług. Odrębnie należy rozpatrywać sytuację, w której cesji wierzytelności towarzyszą inne czynności, takie jak przeniesienie własności pojazdu. W takim przypadku nie można wykluczyć, iż przeniesienie własności pojazdu w wyniku umowy cesji wierzytelności stanowiłoby jednolitą transakcję dostawy towarów na gruncie VAT.

II. PCC

Dopiero po rozstrzygnięciu konsekwencji podatkowych danej czynności na gruncie VAT, możliwe jest ostateczne ustalenie opodatkowania czynności PCC. W przypadku, gdy dana czynność znajduje się poza zakresem regulacji VAT, a przelew wierzytelności następuje w drodze czynności cywilnoprawnej wymienionej w katalogu czynności podlegających PCC np. w drodze umowy sprzedaży, to podlega ona PCC. Przy umowie sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. Stawka podatku wynosi 1% wartości rynkowej przedmiotu czynności. Termin zapłaty podatku wynosi 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

cdn.

cdn.

LS

JW

foto: Pixabay