MISZMASZ TWOJA GAZETA

PORTAL DLA DŁUŻNIKÓW, WIERZYCIELI, KOMORNIKÓW, SĘDZIÓW I PRAWNIKÓW
Dziś jest:  wtorek 19 marca 2024r.

PRZEGLĄD PRASY

  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar
  • Miszmasz - Czarny Piar

fire and water 2354583 340 copyINTERWENCJA

Mariusz Ciarka, rzecznik prasowy Komendanta Głównego Policji przesłał wyjaśnienia do artykułu:

Prawa klienta oraz obowiązki hotelarzy - na przykładzie nocnej bijatyki w hotelu w Ogrodzieńcu

 

„W odpowiedzi na Pana zapytanie w przedmiocie zakłócania spoczynku nocnego, przedstawiam informację na temat regulacji prawnych obowiązujących w tym zakresie.

Na wstępie należy wskazać, że szeroko rozumiany spokój to wolność i dobro, jakie przysługują każdemu człowiekowi.

Zgodnie z art. 31 Konstytucji RP wolność człowieka podlega ochronie prawnej i każdy obowiązany jest szanować wolności i prawa innych.

 

Art. 51 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (zwanej dalej k.w.) stanowi:

„kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”.

 

W obowiązującym porządku prawnym brak jest definicji tzw. ciszy nocnej, bowiem jest to instytucja prawa zwyczajowego. Ustawodawca nie określił również, w jakich godzinach obowiązuje. Natomiast przez „spoczynek nocny”, o jakim mowa w art. 51 k.w., należy rozumieć czas przeznaczony na odpoczynek nocny, który przyjmuje się zwyczajowo pomiędzy godziną 22 a 6. Przy czym, nie można wykluczyć innego oznaczenia spoczynku nocnego, chociażby przez miejscowy zwyczaj, zarządzenie właściwego organu, np. zarządu uzdrowiska, czy też uprawnioną osobę, np. dyrektora szpitala.

 

Natomiast samo stwierdzenie „zakłócenie" należy interpretować jako wywołanie niepokoju, zamieszania naruszającego ustalony porządek, normy współżycia społecznego, co w efekcie powoduje oburzenie, podenerwowanie lub zgorszenie.

 

Wskazać w tym miejscu należy, że aby zachowanie człowieka mogło być zakwalifikowane, jako czyn zabroniony, musi spełnić określone przez ustawodawcę przesłanki, tj. być czynem społecznie szkodliwym, zagrożonym karą przez obowiązującą ustawę, czynem bezprawnym oraz zawinionym. Muszą również zaistnieć znamiona czynu zabronionego, co należy rozumieć jako dokładne zachowanie danej osoby oraz wskazane przez konkretny przepis okoliczności zdarzenia, które powodują, iż można mówić o popełnieniu określonego czynu zabronionego.

 

Zakłócenie spoczynku nocnego zachodzi wówczas, gdy sprawca przeszkadza w odpoczynku chociażby jednej osoby, np. przez głośne słuchanie muzyki, krzyki, itp. Warunkiem odpowiedzialności jest, by zachowanie odbywało się w czasie, gdy panuje spokój umożliwiający odpoczynek i jednocześnie naruszało odpoczynek innej osoby. Nie ma przy tym znaczenia, czy osoba, która skarży się na zakłócenie spokoju nocnego spała, czy też nie, może ona bowiem odpoczywać we wskazanym czasie, w każdej wygodnej dla siebie formie, istotne jest tu więc naruszenie jej prawa do odpoczynku, a nie tylko snu.

 

Nadto podkreślenia wymaga, że odpowiedzialność za wykroczenie określone w art. 51 k.w. zależne jest od stwierdzenia, iż czyn sprawcy stanowi wybryk, którym będzie zachowanie odbiegające od zachowania przyjętego zwyczajowo w danym miejscu, czasie i okolicznościach. Przy czym odpowiedzialność karna sprawcy zakłócającego spoczynek nocny jest taka sama jak osoby, która zakłóca spokój, czy porządek publiczny.

 

Policja, jako instytucja działająca w oparciu o przepisy prawa, powołana w celu ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, podejmując informację o zachowaniach niezgodnych z prawem, zobowiązana jest podjąć stosowne środki prawne w celu przywrócenia stanu zgodnego z prawem. I bez znaczenia pozostaje, czy do zakłócenia spokoju doszło w godzinach południowych, czy w porze nocnej, bowiem dla podjęcia interwencji Policji wystarczającym jest podejrzenie popełnienia wykroczenia, a więc wyczerpania jego znamion ustawowych.

 

Zgodnie bowiem z § 2 ust. 1 zarządzenia nr 323 Komendanta Głównego Policji z dnia 24 sierpnia 2001 r. w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców funkcjonariusz Policji w przypadku uzyskania wiadomości o popełnieniu wykroczenia obowiązany jest podjąć czynności zmierzające do zastosowania wobec sprawcy wykroczenia przewidzianych prawem środków w celu wdrożenia go do poszanowania prawa i przestrzegania zasad współżycia społecznego, uwzględnienia prawem chronionych interesów pokrzywdzonego i w miarę możliwości spowodowania usunięcia skutków wykroczenia.

 

Czynności te w szczególności polegają na ustaleniu, czy istnieją formalne podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebraniu danych niezbędnych do sporządzenia wniosku o ukaranie oraz informacji o źródłach dowodowych pozwalających na obiektywne rozstrzygnięcie sprawy”.

 

 

 

JW

 

 

miszmasz-menu-module

NA SKRÓTY