justice 2060093 340Grupa Sfinks, Terg, PKP Cargo. To przedsiębiorcy, których dotyczyły wyroki sądowe w sprawach decyzji UOKiK z zakresu ochrony konkurencji

 

Sfinks – sygn. VII AGA 828/18

Wyrok dotyczy decyzji z czerwca 2013 r. Prezes UOKiK uznał za praktykę ograniczającą konkurencję zawarcie przez Sfinks ze swoimi franczyzobiorcami porozumienia polegającego na ustalaniu sztywnych cen sprzedaży produktów oferowanych w restauracjach. Urząd nałożył na przedsiębiorcę karę finansową w wysokości ponad 462 tys zł. W sierpniu 2016 r. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił w całości odwołanie spółki. W styczniu 2018 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok SOKiK, obniżając karę do 50 tys zł. W ustnych motywach rozstrzygnięcia sąd stwierdził, że wprowadzenie w swojej sieci franczyzowej sztywnych cen odsprzedaży przez Sfinks stanowi porozumienie ograniczające konkurencję.

Mimo że spółka twierdziła, że stosowanie jednolitych cen jest niezbędne, aby zapewnić jednolitość usług w sieci, nie przedstawiła w tym zakresie żadnych analiz marketingowych. Obniżając karę pieniężną SA wskazał, że różnica między ceną, która hipotetycznie mogła ukształtować się, gdyby nie zawarto zmowy, a ceną ustalaną w ramach porozumienia nie mogła być duża, co świadczy o jego niewielkiej szkodliwości.

 

Terg – sygn. III SK 1/17

W lutym 2018 r. przed Sądem Najwyższym odbyła się rozprawa ze skargi kasacyjnej spółki Terg od wyroku Sądu Apelacyjnego z września 2016 r. SA oddalił w całości odwołanie przedsiębiorcy od decyzji prezesa UOKiK z października 2013 r. Zdaniem UOKiK, Terg dokonał koncentracji bez zgody urzędu i nałożył na przedsiębiorcę karę finansową w wysokości 40 tys zł. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną. W ocenie sądu nie zaszły przesłanki uzasadniające odstąpienie od kary lub jej zmniejszenie. SN uznał też, że dotychczasowe orzecznictwo wskazuje, że sądy powinny być ostrożne z korygowaniem kar nakładanych przez UOKiK. Powinno mieć to tylko wtedy miejsce, gdy okoliczności sprawy wskazują na przekroczenie przez prezesa urzędu swojego zakresu kompetencji.

 

PKP Cargo – sygn. III SK 6/17

Kolejny wyrok dotyczy decyzji z 2012 r. i kary 1,7 mln zł nałożonej na PKP Cargo za niewykonanie decyzji z grudnia 2004 r. Przedsiębiorca przez ponad 4 lata nie zaniechał w pełni nadużywania pozycji dominującej i nie wprowadził wymaganych przez UOKiK zmian w umowach z kontrahentami. PKP Cargo przyznawało zróżnicowane upusty za przewóz węgla kamiennego kontrahentom o podobnej wartości obrotów i wielkości masy przewiezionych towarów. Umowy wprowadzały też nierówne regulacje dotyczące deklarowanej do przewozu rocznej masy towarów jak i w poszczególnych kwartałach.

 

W kwietniu 2016 r. Sąd Apelacyjny zmienił decyzję UOKiK i obniżył karę do ponad 1,4 mln zł. W marcu 2018 r. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną PKP Cargo. W ustnych motywach rozstrzygnięcia, sąd wskazał, że wykonanie decyzji wymagało wprowadzenia jednolitych zasad do obowiązujących umów. Sąd orzekł, że spółka umyślnie nie zaprzestała stosowania praktyk ograniczających konkurencję.

 

Procedura odwoławcza

Od decyzji prezesa UOKiK przedsiębiorcy przysługuje odwołanie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a od wyroku SOKiK – apelacja do Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Możliwe jest również złożenie skargi kasacyjnej od wyroku SA do Sądu Najwyższego.

 

 

 

LS

UOKiK